Ervaringsverhalen René Bredewold september 2025
Had ik maar...
Ik heb dit altijd ervaren als mijn eigen schuld. Had ik maar beter mijn best moeten doen, had ik maar beter moeten beseffen wat ik op school kwam doen, had ik maar moeten weten wat ik wilde worden later. Wat ben ik toch dom. Pas in de afgelopen jaren, met hulp van diverse psychologen ben ik hier anders naar gaan kijken. Het kwam als een schok dat ik als kind en adolescent onhandig behandeld ben vanuit een deining in de tijd en niet omdat ik niet deugde als persoon, iets wat ik wel was gaan geloven en ook een zekere onzichtbaarheid met zich meebracht. Ik stelde nooit vragen in de klas (ook niet als ik ze had, stel je voor dat het een domme vraag is!), zat altijd achteraan en hoorde sociaal nooit echt ergens bij. Een onzekere muurbloem.
Uitdaging
Ook vandaag de dag, in mijn studie aan de Open Universiteit merk ik dat ik nog altijd de neiging heb om geen vragen te stellen, het allemaal zelf te doen en mezelf dom te vinden als het niet lukt. Emotionele instabiliteit en een negatief zelfbeeld laten zich bij tijd en wijle moeilijk corrigeren. Tegelijk is het een uitnodiging voor mij om dwars tegen mezelf in te gaan, wél die ruimte in te nemen, vragen te stellen, student-assistent worden en de tijd nemen om te beseffen dat ik -naast een baan en gezin- studeer bij een kennisinstituut wat het hoogste niveau heeft in onze wereld. Aan kracht ontbreekt het me in ieder geval niet!