Meer onderzoek nodig naar effecten van kinderverwaarlozing
Verwaarlozing is een veelvoorkomende vorm van kindermishandeling. Er zijn veel verschillende vormen, maar in het algemeen wordt met verwaarlozing bedoeld dat een kind niet de mogelijkheid krijgt om zich te ontwikkelen. Dat kan betrekking hebben op alle mogelijke levensgebieden, van gezondheid en onderwijs, voeding en bescherming tot emotionele ontwikkeling.
De gevolgen op korte en lange termijn zijn vaak groot. Kinderverwaarlozing hangt samen met een reeks psychologische aandoeningen op volwassen leeftijd, zoals depressie, angst- en persoonlijkheidsstoornissen en posttraumatische stressstoornis. Over de lange termijneffecten op emotieregulering is echter niet veel bekend. Toch is een goede controle van emoties van groot belang voor mentaal welzijn.
Wetenschappelijke kennis in kaart
Ellin Simon en Brenda Erens van de Open Universiteit (vakgroep klinische kinder- en jeugdpsychologie) brachten de wetenschappelijke kennis in kaart over de link tussen verwaarlozing in de kindertijd en emotieregulering als volwassene. Extra bijzonder is dat aan het onderzoek ook oud-student Marloes Raats meewerkte, die haar scriptie over dit onderzoek schreef.
De onderzoekers vonden 25 recente onderzoeken naar het verband tussen kinderverwaarlozing en emotieregulering als volwassene. Dat is niet veel, vergeleken bij het overige onderzoek naar kindermishandeling. Bovendien constateerden ze dat het onderzoek nog tamelijk eenzijdig is. Zo waren de onderzochte personen meestal jongvolwassenen, vrouw en student. Ook zijn de meeste onderzoeken gedaan in de V.S. en Europa. Dat maakt het lastig om de resultaten te generaliseren naar een algemene populatie.
Knelpunten in de onderzoeksopzet
Ook in de opzet van de gevonden studies vonden ze knelpunten. Zo werd er vaak geen onderscheid gemaakt tussen typen van verwaarlozing (bijvoorbeeld fysiek of emotioneel) of werd er niet gekeken naar sociaaleconomische factoren, terwijl die mogelijk wel invloed kunnen hebben op emotieregulatie. Bovendien is meer onderzoek nodig waarbij kinderen voor langere tijd gevolgd worden, tot op volwassen leeftijd.
Met deze concrete aanwijzingen kan toekomstig onderzoek zich richten op concrete kennislacunes. De hoop is dat dit zal leiden tot effectieve behandelingen en ondersteuning voor kinderen en volwassenen die op jonge leeftijd te maken hebben gehad met verwaarlozing.
Het overzichtsartikel is online te bekijken.
