Dansen en schrijven

Onder het kopje 'Beroep' in het kader, hebben we keurig haar profiel van LinkedIn met de vele bezigheden gekopieerd. Wendy schrijft onder andere columns. Voor dansmagazines bijvoorbeeld, maar ook voor Modulair, het studentenblad van de Open Universiteit, en zelfs een dansvoorstelling/boek voor kinderen. Daarover later meer. Ze schrijft zoals ze vertelt: snel, enthousiast, kritisch, met humor. Dansen loopt als een rode draad door haar leven. Na het vwo lonkte een professionele dansopleiding, maar de dansacademie bleek niks voor haar te zijn. Wendy: 'Ik heb altijd veel gedanst en dat doe ik nog steeds. Ik ben nu 48 en zolang mijn lijf meewerkt, blijf ik dansen. Bewegen is echt mijn dogma. En dan heb ik het niet alleen over lichamelijk bewegen, maar ook over de noodzaak om je zelf geestelijk te blijven ontwikkelen. Ik probeer mensen te motiveren om vooral door te gaan of weer te beginnen met bewegen door zelf het goede voorbeeld te geven. Use it and benefit!'

Iets andere route

Je hebt mensen die in één kaarsrechte route aankomen bij hun bestemming. Bij Wendy liep en loopt de route iets anders. Een alternatief voor de dansacademie was nooit serieus overwogen, maar een mens moet toch wat. Dat 'wat' werd de lerarenopleiding Frans, wegens te weinig intellectuele uitdaging later aangevuld met economische en communicatieve vakken. In 1996 begon ze - 'In de metaal' - bij Willemse & Van Engelen Bakkerijmachines. Al die tijd bleef ze veel, vaak en enthousiast dansen. De HEAO rondde ze in deeltijd af. Wendy vertelt dat ze rond haar dertigste meer uitdaging voor haar hoofd wilde: 'Ik was van plan om dat in een andere baan te gaan zoeken. Maar toen overleed mijn moeder.'

Kruispunt

En stond plots alles stil. 'Ik leefde een aantal jaren op de automatische piloot. Niet bepaald een ideale situatie om jezelf te bewijzen in een nieuwe baan, in een andere omgeving, met andere mensen. Ik besloot om te blijven - ik werk er nog steeds - en een deeltijdstudie te volgen bij de Open Universiteit. Arbeids- en organisatiepsychologie lag in de lijn van mijn werk, maar na een tijdje stapte ik over naar Klinische psychologie. Dat bleek beter te passen qua uitdaging, al heb ik lang over mijn bachelor gedaan. Een zo goed als fulltimebaan combineerde ik met veel, soms heel veel, dansen. Er waren dan ook jaren waarin ik maar een of twee vakken kon afsluiten. In 2016 ben ik begonnen met mijn master. Zo'n begeleide master bleek voor mij ideaal. Je wordt bijna gedwongen om het stramien te volgen, waardoor ik de opleiding ook binnen een redelijke termijn kan afronden. Ik weet uit ervaring dat er anders altijd wel wat tussenkomt.'

'Leer te durven'

Het grote onderzoeksproject 'Leer te durven' van de Open Universiteit, gesubsidieerd door MIND, Fonds Psychische Gezondheid, loopt als een rode draad door haar master. Als lid van het onderzoeksteam werkte Wendy aan een online variant van een cognitieve gedragstraining voor kinderen met milde angstklachten. De theorie van het inhibitieleren fascineert haar: 'Bij inhibitieleren gaat het over leren dat minder angstige verwachtingen ook mogelijk zijn. Ik heb het afronden steeds maar uitgesteld, omdat het onderzoek nog steeds loopt en er nog niet genoeg data is om de hypothesen van mijn scriptie te bewijzen. Wat dat betreft ben ik toch echt wel een nerd. Maar nu ga ik het toch echt afsluiten. Heel apart zo’n onderzoeksgroep met allemaal verschillende mensen en hoe dat dan toch op de een of andere manier functioneert. Al hebben we er wel zo’n 1000 skype-uren voor nodig gehad…'

Drukke tijden

Tijdens haar master rondt Wendy de specialisatie tot Register Counsellor af bij een ander opleidingsinstituut en volgt ze een jaar de basiscursus journalistiek bij de hogeschool voor Journalistiek in Tilburg. Als een vriendin met een dansschool haar vraagt om een dansvoorstelling/kinderboek te schrijven, pakt ze die uitdaging enthousiast op. 'In 'Suus en het grauwe stadje' helpt de jonge Suus haar stadsgenoten om niet meer bang te zijn voor kleur. Ik kon het natuurlijk niet nalaten om er mijn interpretatie van inhibitieleren in te verwerken. We hebben een subsidieaanvraag ingediend zodat we de voorstelling en het boekje ook daadwerkelijk kunnen realiseren. Lukt dat niet, dan moet het maar met crowdfunding. Hoe dan ook, dit wordt een geweldig project.'

Bestemming bereikt?

'Het is nu echt zeven per dagen per week doorwerken. Zelfs ik vind het nu wel wat al te veel van het goede. Maar toch, die focus en die veelheid aan bezigheden heb ik simpelweg nodig. Als ik alleen maar zou werken en verder niks zou doen, zou ik doodongelukkig zijn. Ik heb enorm veel zin om straks parttime voor mezelf te beginnen als counsellor/psycholoog in combinatie met bewegingslessen en tijd om veel meer te schrijven. Het heeft even geduurd, maar alles lijkt nu op een natuurlijke manier samen te komen: studeren, werken, bewegen, schrijven, mensen helpen…'