Mentale problemen binnen universiteiten: vertel ik het wel of niet?
Opening Up
Het project Opening Up richt zich op openheid rondom psychische klachten. Thomas Gültzow onderzocht met Open Universiteit collega Yil Severijns en een aantal andere collega's hoe dat zit binnen universiteiten. Durven medewerkers en studenten zich uit te spreken? Waarom doen ze dat wel - of niet? Uiteindelijk doel van het project is een tool te ontwikkelen die hen helpt een beslissing te nemen over al dan niet open zijn.
Voor- en nadelen
Uit een eerste interviewstudie blijkt dat zowel studenten als medewerkers voordelen én nadelen zien in het openbaar maken of niet openbaar maken van geestelijke gezondheidsproblemen. Voordelen zijn onder meer het verkrijgen van praktische steun, opluchting, begrip, het verminderen van een gevoel van eenzaamheid en het creëren van veilige ruimtes. Toch kunnen er ook nadelen optreden bij openbaarmaking. Denk aan stigmatisering, zorgen over carrièrebeïnvloeding, en speculaties over werkprestaties. Het niet openbaar maken voorkomt ongewenste behandeling en vragen, maar kan leiden tot een gebrek aan begrip en aanpassingen. Kortom, openbaarmaking biedt kansen voor steun en begrip, maar brengt ook risico's met zich mee.
Keuzehulp zou nuttig zijn
De onderzoekers concluderen op basis van dit eerste onderzoek dat zowel medewerkers als studenten het moeilijk kunnen vinden om te beslissen of ze hun mentale problemen wel of niet melden. Een keuzehulp zou kunnen helpen om een gefundeerde keuze te maken én hen kunnen voorbereiden op een eventueel gesprek over hun problemen. De deelnemers gaven aan graag een korte online keuzehulp te willen, waar ze ook buiten de universiteit gebruik van kunnen maken.
Best poster award
Thomas Gültzow presenteerde deze eerste resultaten tijdens de 37e jaarlijkse conferentie van de European Health Psychology Society in Bremen. Die vond plaats van 4 tot 8 september 2023. Het onderzoek is uitgevoerd samen met Yil Severijns van de Open Universiteit en Daniëlle Zijlstra, Sanne Brouwers, Femke den Uil en Véronique Vancauwenbergh van de Universiteit Maastricht.
