'Ik wil eruit halen wat erin zit'
Van mavo naar pabo naar universiteit. Acht jaar geleden schreef Jolanda Bongaerts (42) zich in bij de Open Universiteit. Ze wilde groeien als mens. En een nóg betere leerkracht worden. 2021 werd het jaar van de overwinning. Ze schreef haar scriptie en heeft de master Onderwijswetenschappen afgerond. 'Niet met een zucht, maar met een enorme drive om door te gaan.'
'Ik wilde niet zo’n werkende moeder worden die in haar vrije tijd alleen nog maar koekjes staat te bakken', lacht Jolanda. 'Als je goed voor je kinderen wilt zorgen, moet je goed voor jezelf zorgen. Ik word toevallig héél blij van leren.' Die drang naar zelfontplooiing heeft ze al van kinds af aan. 'De basisschool sloot ik af met een vwo-score op de citotoets. Toch kreeg ik een mavo-advies. Want dat was beter, zeiden ze, voor een stil en verlegen meisje zoals ik, met bovendien dyslexie én ADHD. Zelf wist ik toen al dat er meer in zat. Van de mavo stroomde ik snel door naar de havo en sloot de Pabo af met een tien. De universiteit lonkte.'
Context shapes the brain
Meer dan twintig jaar geeft Jolanda les op Basisschool De Leerlingst in haar geboorteplaats Haelen. 'Het zal vast met mijn eigen verleden te maken hebben', grijnst Jolanda, 'maar ik heb een enorme gedrevenheid om elke leerling zó te motiveren dat we alles eruit halen wat erin zit. Als we de juiste omstandigheden creëren, krijgt elk kind de kans zichzelf volledig te ontwikkelen. Maar hóe doe je dat dan? Als leerkracht krijg je veel onderwijstechnieken aangeboden. Weten we eigenlijk wel of deze bewezen werken?'
Dit soort vragen triggerden Jolanda om door te studeren. Toen haar twee kinderen groter werden, en ze thuis meer lucht kreeg, besloot ze de sprong naar de Open Universiteit te wagen. 'Ik begon met een cursus onderwijsvisie en deed drie jaar over de premaster Onderwijswetenschappen. In 2018 begon ik met de master zelf.' Een lange weg, maar is dat erg? 'Nee', zegt Jolanda. 'Het leven loopt namelijk nooit zoals je denkt dat het loopt. Toen mijn vader enkele jaren geleden overleed had dat een enorme impact op mijn leven. Het is fijn dat je bij de Open Universiteit de gelegenheid hebt om op zulke grote life events te kunnen anticiperen: 'Jongens, het werkt nu niet, ik las even een studiepauze in.'
Vallen en weer opstaan
'Waar ik bij de Open Universiteit ook achter kwam: van vallen en weer opstaan, leer je het meest. Op de Pabo ging alles van een leien dakje. Met de master heb ik mezelf echt uitgedaagd. Ik leerde met hulp van mijn docent Celeste Meijs voor het eerst goed focussen, ook doordat de instructies voor online opdrachten heel secuur zijn uitgewerkt. Dat is voor een ADHD-er als ik echt een overwinning.'
Maar zonder doorzettingsvermogen en zelfdiscipline kom je er niet, zegt Jolanda. 'Fulltime werken en studeren betekende in mijn geval dat ik vaak om zes uur ’s ochtends achter mijn bureau zat. Een paar uur later stond ik als moeder langs de lijn, draaide de was, en dan hup, ging ik weer verder. De laatste maanden van de opleiding waren zwaar. Door de pandemie moest ik het onderwerp van mijn scriptie een paar keer veranderen, omdat interventies in de klas niet mogelijk waren.'
En nu, promoveren?
Nu ze haar scriptie succesvol heeft afgerond, is Jolanda megatrots. 'Mijn academische kennis wil ik nu graag in begrijpelijke taal overbrengen op collega’s, maar ook op ouders. Misschien ga ik naast mijn baan wel workshops ontwikkelen. Ook denk ik aan promoveren. Je hoort het: ik sloot deze master niet af met een zucht, maar met een enorme drive om door te gaan.'
