'Ik vind dat onderwijs vernieuwing verdient, maar wel op basis van feiten en niet op basis van buikgevoel'

Onderwijs is mijn passie

'Hoewel ik geschiedenis heb gestudeerd, kwam ik daarna al snel in het onderwijs terecht. Ik stond zo’n twintig jaar voor de klas - altijd economie gegeven, want met geschiedenis was geen droog brood te verdienen. Vervolgens ben ik in de directie van een school beland. En daarna ging ik bovenschools werken, voor het cluster van de scholen waarbij ik werkzaam was. Inmiddels ben ik ruim twee jaar met pensioen, maar ik geef nog altijd les - bijvoorbeeld aan nieuwlanders. Het zit kennelijk gewoon in me: ik blijf nieuwsgierig naar onderwijs en naar hoe onderwijs nog beter kan.'

Weinig verrassend dat zo’n onderwijsfanaat zélf ook een nieuwe opleiding ging doen. In dit geval de master Onderwijswetenschappen aan de Open Universiteit. 'Voor mij draaide die studie om de vraag hoe we het onderwijs kunnen verbeteren,' licht Frank toe. 'Dat kan op allerlei gebieden: misschien kunnen de schoolgebouwen beter, misschien de lesmethodes; misschien de organisatiestructuren, of de bestuursmodellen. Daardoor is de opleiding zelf ook erg eclectisch: er zit wat sociologie in, er zit wat psychologie in, en een beetje economie. Die veelzijdige aanpak trok mij enorm aan.'

Naadloos passend bij de praktijk

'Toen ik bovenschools werkte, dacht ik vaak na over onderwijsvernieuwing,' vertelt hij. 'Destijds was er bijvoorbeeld discussie over de tweede fase, een vorm van lesgeven waarbij wordt aangenomen dat leerlingen zelf hun leerroute moeten vormgeven… maar tot op de dag van vandaag is er geen bewijs dat dit betere resultaten oplevert. Ik vind dat onderwijs vernieuwing verdient, maar wel op basis van feiten en niet op basis van buikgevoel. Die nieuwsgierigheid naar échte kennis over onderwijsvernieuwing leidde mij naar de studie Onderwijswetenschappen.'

De combinatie van werk en studie bleek geen probleem

'Ik heb nooit een enorme druk ervaren,' bekent Frank. 'Maar mijn insteek was ook dat de opleiding vooral leuk moest zijn. De studie sloot aan bij mijn werk, maar ik studeerde in de eerste plaats voor mijzelf. Ik was nieuwsgierig naar onderwijsvernieuwing en wilde daarover leren, punt. Aanvankelijk was ik zelfs van plan om alleen een aantal losse modules te volgen - pas toen dat aantal steeds groter werd, kwam ik op het idee om er een hele opleiding van te maken.'

Franks advies aan potentiële studenten

'Je moet jezelf afvragen of het type onderwijs bij je past,' denkt hij. 'Ben je een zelfstandige student? Kun je een planning maken en je daaraan houden? Ben je in staat de benodigde uren te investeren? Welke andere activiteiten moet je misschien opgeven? En wat vindt je eventuele partner daarvan? Je moet die analyse durven maken. En als je dan tot de conclusie komt dat het iets voor jou is, dan moet je ervoor gaan!'

Met zo’n onderwijshart sluit Frank niet uit dat hij zelf ook nog eens in de studiebanken kruipt. 'Ik blijf betrokken bij het onderwijs,' zegt hij. 'En ik blijf nadenken over de vraag of onderwijs beter kan. Misschien wil ik mezelf bijvoorbeeld verder ontwikkelen in NT2-onderwijs, voor Nederlands als tweede taal. Dat kan nog niet via de Open Universiteit, maar wel bij andere instellingen en op andere manieren. Er wordt maatschappelijk veel gepraat over een leven lang leren, maar voor mij betekent dat gewoon een leven lang nieuwsgierig zijn… en dat zit kennelijk gewoon in me!'